karangan 2

Sepatu Merah


Hari ini ialah hari lahir saya.Ibu bapa saya telah membuat keputusan untuk menyambut hari lahir saya di taman East Coast.Mereka juga mengajak saudara-mara dan kawan-kawan mereka untuk menyambut hari lahir saya.Apabila,semua orang sedang menyambut hari lahir saya,saya teringat tentang peristiwa yang berlaku pada tahun yang lalu.Pada hari jadi saya yang lalu,ada peristiwa yang buruk yang berlaku.Peristiwa itu sungguh menyedihkan saya dan tidak boleh saya dapat melupai.

Pada tahun yang lalu,saya menyambut hari lahir saya dengan rakan-rakan saya di taman Pasir Ris.Ibu bapa saya memeberikan izin kepada saya untuk menyambut hari jadi dengan kawan-kawan.Kita pergi ke taman pasir ris kerana suasana di sana baik dan ia gerek di sana.Kawan baik saya Syafie,Alif,Hafiz,Hakim dan Saiful semua tiba ke tempat itu cepat-cepat.Mereka datang dan memberikan saya hadiah untuk hari jadi saya.Saya berasa gembira.Tetapi saya sedang tunggu untuk lagi satu oranG.Dia ialah penting kepada saya.Dia ialah Yusof.Yusof ialah rakan yang paling baik untuk saya.Saya telah belajar bersama dia dari darjah tiga.Selepas lima minit,Yusof sampai.Dia juga membawa hadiah.Saya berasa sungguh gembira.Saya bercakap-cakap dengan Yusof sampai jam sudah sedia untuk potong kek..Semua sudah menyediakan kek.Sekarang saya perlu potong kek itu sahaja.Selepas saya potong kek pada kali yang pertama,saya memberi kek itu kepada Yusof.Yusof pun makan.Selepas makan kek dan semua,semua orang main-main di taman itu.Semua orang telah gembira dengan parti hari jadi saya.Parti habis pukul 10pm.semua pun berjalan dari tempat itu.

Saya balik dengan Yusof selepas parti itu.Kita bercakap-cakap sampai berjalan ke perhentian bus.Apabila saya sedang menunggu bas,Yusof memberitahu saya yang dia mahu pergi ke kedai mama yang ialah di belakang bus stop.Dia perlu berlintas.Apabila sedang berlintas,dia dilanggar oleh sebuah kereta.Saya terperanjat.Saya tidak tahu apa yang perlu dibuat.Saya cepat angkat tangan untuk teksi.Dengan segera,kita bawa dia ke hospital.Di hospital,doktor memanggil ibu bapa Yusof dan ibu bapa saya.Semua orang tiba selepas setengah jam.Selepas memeriksa Yusof,doktor memberitahu kita yang Yusof telah meninggal duniA.Ibu bapa Yusof menangis.Saya berdiri di sana terperanjat..Saya tidak boleh cakap satu perkataan pun.Saya menangis sampai tidak boleh berhenti.Keesokkan hari,semua orang pergi ke kubur Yusof dan tanamkan dia.Saya pun ikut.Saya amat sedih.

Selepas beberapa hari,saya pergi buka hadiah saya.Saya membuka hadiah yang Yusof membelikan untuk saya.Selepas saya buka,saya melihat yang Yusof telah membelikan saya sebuah kasut NIKE yang berwarna merah.Saya pernah bilang Yusof yang kasut itu ialah pilihan saya.Dari hari yang Yusof mati,saya telah menyimpan kasut itu sebagai untuk mengingat Yusof.Saya akan menyimpan kasut merah itu supaya tidak melupakan Yusof dan kasut itu ialah hadiah yang terbesar untuk saya.

Karangan

Ting!Ting!Ting!loceng sekolah sudah berbunyi.Saya dan Ruhaizad pergi ke kantin untuk berbincang mana kita boleh pergi untuk berlepak.Kita dua ingin pergi ke junction 8 atau amk hub untuk makan.Apabila kita mahu berbincang,saya dan Ruhaizad melihat rakan-rakan sedarjah kita sedang bermain bola sepak di padang.Selepas melihat rakan-rakan kita bermain bola sepak,saya dan Ruhaizad tidak berterus dengan berbincangan kita.Dengan segera,kita lari ke padang.

Kita cepat meminta izin rakan-rakan untuk bermain bola sepak bersama mereka.Mereka juga memberikan kita izin untuk bermain.Selepas itu,kita membina dua pasukan.Satu pasukan perlu ada sebelas orang.Saya dan Ruhaizad adalah dalam pasukan yang sama.Nama pasukan kita ialah MUFC.Kapten pada pasukan kita ialah Hakim.Hakim ialah ketua kelas juga.Dengan segera,kita bermulakan permainan kita.

Pasukan ATFC adalah pasukan yang kita akan berlawan.Pasukan ATFC yang memulakan permainan itu.Pasukan ATFC ada permainan bola sepak yang sungguh baik seperti Syafie,Hafiz dah Alif.Saya dan Ruhaizad takut untuk berlawan dengan pasukan pasukan ATFC kerana kita takut yang kita akan kalah.Tetapi,kita bemain sahaja.Dalam 15 minit,pasukan saya telah memberi pasukan ATFC satu gol.Hafiz telah dapat bola dari Alif dan selepas itu dia menendang bola dengan kuat.Bola itu dapat masuk dalam kaki pengawang kita,Saiful.Kita terlalu sedih untuk concede satu gol.Selepas itu,kita bercuba untuk dapat satu gol tetapi tidak pengawang ATFC syafie telah main bagus.Pada minit ke akhir,saya ada satu opportuniti untuk gol.Hakim telah memberikan bola kepada saya dengan teknik cantik.Saya telah bermuka dengan Syafie sahaja.Apabila saya mahu tendang,Alif telah main ganas.Dia tolak saya ke bawa dengan kuat.Saya jatuh dengan suara "bang".Kepala saya rasa sungguh sakit n mabuk selepas itu.Kaki saya juga luka.Dengan segera,Ruhaizad berlari ke arahan saya.Dia bertanya sayA"Firdaus,bangun!bangun!"dengan suara yang takut.Dia tolong membawa saya ke bilik guru untuk merawatkan kepala saya dan juga kaki saya.Ruhaizad telah memanggil Cikgu Yusof untuk tolong.Cikgu Yusof tolong menelefon ambulans..Saya dihantarkan ke hospital.Doktor merawati saya.Selepas merawati saya,dia menyuruh saya tinggal di sana untuk tiga hari.Keesokkan har,Ruhaizad dan keluarganya datang melawati saya.Saya sungguh bergembira..Dia ialah rakan saya yang baik.

Saya telah belajar erti persahabatan daripada peristiwa saya yang berlaku di padang.Ruhaizad telah bertolong saya banyak kali.Dia telah tolong saya apabila yang sedan mabuk dan sedang menjerit untuk tolong.Dia juga tolong memegang kepala saya dan taruk ointment.Di sekolah juga,dia tolong saya dalam pelajaran saya seperti matematik dan sains.Saya sungguh bernasib untuk mendapat satu sahabat seperti Ruhaizad.